Kobieta (mało) silna

Dzień dobry! :) dawno mnie tutaj nie było.

W życiu osobistym bez zmian. W życiu rodzinnym aż za dużo zmian. Babcia choruje, dziadek też. Biegam od pracy, zaglądając na 10 minut do domu, przez szpitale. Niech żyje młodość :)

A co z panem Y? Hmmmmm... cholernie chciałabym się do niego odezwać, jednak wiem, że to nie ma najmniejszego sensu. Pojechał chyba na wakacje...ciekawa jestem czy z jakąś nową panną... panną naiwną :)

Wiecie co? Wszystkim uparcie twierdzę, że jest mi samej świetnie. A tak na prawdę każdy z nas potrzebuje miłości, zainteresowania, czułości. Tak, nawet mi, zimnej zołzie. Jednak jest jeden haczyk. Wszystkich facetów traktuje jak kumpli. A jak się już jakiś trafi to co...to dupa :) 3/4 kobiet w moim otoczeniu i w moim wieku posiada już dzieci, ma mężów. A ja nadal nie mam nawet kandydata na faceta. Trochę to się robi żałosne. A z drugiej strony jak mam kogos poznać nie wychodząc z domu. Imprezy? To już trochę nie dla mnie. Badooo...o zgrozo co tam się ostatnio wyprawia. Przystojni faceci...którzy nie potrafią sklecić zdania tylko jęczą. Faceci nie w moim typie totalnie są zabawni i wszystko mają...oprócz tego czegoś co mogłoby mnie do nich przyciągnąć. Wszyscy zawzięcie twierdzą, że wygląd się nie liczy. Nie wierzę! Dla mnie się liczy. No bo jak można się z kimś spotykać skoro ani trochę nie pociąga Cię wygląd tej drugiej osoby.

Kochani! Coraz więcej Was odzywa się do mnie na insta! Jest mi bardzo, bardzo miło, że chociaż część z Was odnajduje się tutaj :)

Wierzycie w horoskopy? Ja chyba aż za bardzo... Zbyt mocno utożsamiam się z tym co tam wyczytuję. Może dlatego, że w co najmniej 98% sytuacji z mojego życia się sprawdziły. Może chciałam żeby się sprawdziły ;) ale przecież nie zawsze da się kierowac szczególnie czyimiś emocjami tak aby stało się to, co było napisane w horoskopie. Poważnie wierzę w moc gwiazd. W końcu od lat ludzie sobie wróżyli.

Co lepsze mam sie odezwać do pewnego znaku zodiaku, z którym długo się nie widziałam...i jedyna osoba spod tego znaku, która przychodzi mi do głowy to Pan Y. Uwierzcie, że waham się niesamowicie. Nie mam nadal pojęcia co mam z tym zrobić. Gdyby wierzyć horoskopom to czeka nas życie prawie idealne :D ale niestety obawiam się, że ten przypadek mieści się w tych nieszczęsnych dwóch procentach :)

Odezwać się czy nie? Pogrążyć się czy zachowac resztę honoru? Zaprzepaścić to coś czy może jednak dumę schować w kieszeń? No i najważniejsze pytanie napisać czy zadzwonić? :D

Ależ dziś piękny dzień! Prawie...Pan Y był wczoraj na weselu. Dziś na poprawiny wypruł. Miałam dziś do niego dzwonić lecz to chyba nie najlepszy pomysł. Nie wiem co mam robić. Z tej całej frustracji pokłóciłam się z mamitą. No przecież jej nie opowiem o tym wszystkim. Totalnie zgłupiałam. A co jeżeli on się z kimś spotyka...co ja mu powiem przez ten telefon. Albo co zrobię gdy nie odbierze. Mam dość. Poważnie. 

Ależ mam dziś przechujowy dzień. Wszystko gubię, wszystko zapominam tylko tego czego bym chciała nie potrafię zapomnieć. Pan Y gdzieś, coś z kimś. Nie mogę o nim zapomnieć. Klin klinem też nie działa. Nie wiem czy to ja sama się tak nakręcam na niego czy to coś z góry. Nie mam pojęcia. Przypadkowe spotkania są najlepsze ale w naszym wypadku to przecież niemożliwe. Napisać się boję. Zadzwonić się boję. Listu przecież pisać nie będę. Czuję, że dostanę znów kosza. 

Jestem debilem. 

Dobry wieczór.

Mam plan. Głupi ale zawsze jakiś. Czekam na odpowiedni moment kiedy Pan Y będzie spędzał wiecór w domu. Dziś się tak zbierałam na wykonanie telefonu, że aż wyszedł. Wiecie nie drzwiami, nie oknem to może przez piwnicę :). Po wykonaniu go dowiecie się o wszystkim. Mam wielkie obawy. Czy odbierze, czy może lepiej napisać, czy zaproponowac spotkanie? To ostatnie wolałabym najbardziej jednak jestem przekonana, że odmówi. Może powinnam odpuścić totalnie, zapomnieć o nim. To zapewne byłoby najrozsądniejsze. Lecz czy ja jestem rozsądna?

Ostatnio wpada kolega do mnie do pracy i śmieszki i heheszki jak to zawsze, zeszliśmy  na temat relacji damsko - męskich i naszych zachowań. Usłyszałam głupie a jednocześnie prawdziwe w jakichś tam granicach zdanie "Wy baby, to po trupach ale do celu" :) Chyba zbyt mocno wzięłam to do siebie :D